રામ કથા

વાંદરાએ બાળી મૂકેલી લંકાથી ચોરી લાવેલા અગ્નિમાં પરીક્ષા પાસ કર્યા પછી, બારીમાં અથડાયેલા ચંન્દ્રના અવાજથી ચોંકેલી દાદરા નીચે બળેલા ખંડેરોમાં ધુમાડાથી સજ્જડ ભરાઈ ભારે થયેલા મૌનના ઢગલા જેવી એ બેઠી હતી. રાત્રે જ્યારે પગલાના અવાજ વગર ચાલેલી - ઊંદરના રાહડા, કરોળિયાની લહરક લહરક પગના ઘસારા અને મગજમાં શબ્દોની અથડામણથી ધસેલી ગતીના ઊહાપોહ -અવાજ શોધવા ? … Continue reading રામ કથા

હાં રે અમે ગ્યાતા મશરૂમના ઓવારે

એક શનિવારની બપોરે અમે મશરૂમ ઉગાડવાના ગોડાઉનમાં ગોઠવેલી ટુરમાં ઉપડ્યા. ગોડાઉનમાં ધીરે ધીરે પંદર વીસ  માણસો ભેગા થયા. ત્યાં બેસવા માટે સોફા અને ટેબલ ઉપર નાસ્તા ગોઠવાયેલા હતા. અમે સૌ નાસ્તો અને પીણાઓને માણતા એકબીજા સાથે ઓળખાણ કરી. ત્યાં તો એક ભાઈએ આવીને બેલ વગાડી. અમે સૌ તેને સાંભળવા તેની આજુબાજુ અમારી નાસ્તાની રકાબીઓ સાથે … Continue reading હાં રે અમે ગ્યાતા મશરૂમના ઓવારે

સાહિત્યકારની ખુમારી

સાહિત્યનું ક્ષેત્ર વૈભવ અથવા આરામને માટે અવકાશ નથી આપતું. એ તો પ્રાણ તેમ જ શરીરને, લાગણીના તેમ જ બુદ્ધિના તંત્રને નિચોવી લેનાર ધંધો છે. પ્રત્યેક સાહિત્યકારના મોંમાં એક જ વાત શોભે — કે દુનિયાના કોઈ પણ ધંધાદારી કરતાં હું દરિદ્ર નથી. માનવીને એકબીજાનાં ને સમજતાં કરવા માટે હું જબાન બન્યો છું, ને એ જબાનરૂપે મારું … Continue reading સાહિત્યકારની ખુમારી

થોડે થોડે પિયો!

અજરા કાંઈ જર્યા નહિ જાય. એ જી વીરા મારા  ! અજરા કાંઈ જર્યા નહિ જાય. થોડે થોડે સાધ પિયોને હાં. તન ઘોડો મન અસવાર, તમે જરણાંનાં જીન ધરો જી. શીલ બરછી સત હથિયાર, તમે માયલાસે જુદ્ધ કરોને હાં. કળિયુગ કાંટા કેરી વાડ્ય, તમે જોઈ જોઈને પાઉં ધરોને હાં. ચડવું મેર અસમાન, ત્યાં આડા અવળા વાંક … Continue reading થોડે થોડે પિયો!