Am I an American? Or a Gujarati?

Am I an American? Or a Gujarati? Or both?

watercolor: Kishor Raval

હું અમેરિકન છું કે ગુજરાતી? કે બન્ને?

I’ve been in the US for over 45 years. I thought I had assimilated. I thought I was an American.

આજે હું અમેરિકામાં પિસ્તાલિસ વર્શ છું. મને એમ કે હું અહિંયાની જ છું, અમેરિકન જ છું. 

In the five months since my mother died, I’ve wanted to hear my mother tongue, Gujarati. Knowing no Gujaratis locally, other than my mother’s friends, I began visiting them. Even assisting them as I would have my mother. 

માં ગુજરી તેના ૫ મહિનામાં મને માત્રુ-ભાષા સાંભળવાનું મન થાઇ છે. આજુ-બાજુમાં કોઇ ગુજરાતી ન ઓળખુ, સિવાઇ માંના મિત્રો, એટલે તેમને મળવાનું શરુ કર્યુ. તેમને મદદ કરવાનું પણ શરુ કર્યુ, જેમ માંને મદદ કરતી. 

Missing Gujarati food, which I’ve cooked on occasion, and mostly enjoyed at Mom’s kitchen, I’ve begun cooking for myself, sharing with her friends, who are now my friends. 

ગુજરાતી ખોરાકની ખોટ લાગી, જે હું ક્યારેક બનાવતી અને ઘણીવાર માંને ઘેર ખાતી. હવે મે મારા પોતા માટે રાંધવાનું શરુ કર્યુ છે, અને માંના મિત્રો સાથે લેવા-દેવાનું શરુ કર્યુ, કેમકે તે હવે મારા મિત્રો બન્યા!  

Considering climate change and carbon dioxide emissions from air travel, I’ve rarely allowed myself on a plane. This summer, I’ve visited London, where a lot of Mom’s side of the family emigrated from East Africa. The return after a 20 year hiatus surprised them all while I felt quite at home in their homes — Speaking Gujarati and eating classic Gujarati vegetarian foods. 

ક્લાઇમેટ ચેંજના ઇમિશન ધ્યાનમાં રહે એટલે મેં વર્ષોથી બહુ વિમાનની મુસાફરી નથી કરી. આ ઉનાળામાં, હું લંડન ઉપડી, જ્યા માંના ઘણા સગા ઇસ્ટ આફ્રિકાથી વસ્યા છે. ૨૦ વર્ષે પાછી આવી તે બધાને નવાઇ લાગી. મને તો તે બધાના ઘરમાં એકદમ ઘર જેવુ લાગ્યુ — ગુજરાતીમાં બોલવાનું અને શાકાહારી ગુજરાતી ખોરાક ખાવાનો.

Returning from London, I brought over Mom’s spices and pantry items, even her freezer items and merged them into my kitchen. This means I’m cooking new Gujarati foods, trying to use up the ingredients, while remembering Mom’s cooking. 

લંડનથી પાછી આવીને માંના મસાલા, કોઠારની ચિજો અને તેના ફ્રીઝરની ચિજો મારા ઘેર લઇ આવી. ચિજો ફેકવા કરતા કે ખોસી રાખવા કરતા વાપરવા મંડી છું, એટલે હવે હું નવીન ગુજરાતી રાંધુ છું. માં અને તેની રસોઇ યાદ કરતા રાંધુ તે મને સારુ લાગે છે. 

Gujaratis reading this may be surprised to learn that now, at age 60, I made for the first time…

• Guvaar Dhokli (because she had guvaar in her freezer)
• Sambhaar (to use up her sambhaar powder) and idli to go with the sambhaar
• Bateka Powa (because she had powa in her pantry)
• Rotli (to use up chapati flour)
• Batekana Paratha (again, because I had chapati flour)

ગુજરાતી વાંચનારો ને નવાઇ લાગશે કે આજે, ૬૦ વર્ષની ઉમરે, મે આ ચિજો પહેલી વાર બનાવી… 

• • ગુવાર ઠોકળીનું શાક (કેમકે માંના ફ્રિજરમાં ગુવારનુ પેકેટ હતુ)
  • સાંભાર (કેમકે તેના માસાલામાં સાંભાર પાવડર મળ્યો)
  • ઇડલી (કેમેકે સાંભાર સાથે શું?)
  • બટેકા પૌઆ (કેમકે તેના કોઠારમાં પૌઆ મળ્યા)
  • રોટલી (ઘરમાં ડબ્બાઓ ભરીને લોટ મળ્યો)
  • બટેકાનાં પરાઠા (લોટ પુરો કરવાનો ને!) 

I’ve already gone and bought more powa. Soon, I may need to restock the chapati flour from the Desi grocery store. In my efforts to buy local, I remember repeatedly questioning Mom, asking why she couldn’t buy her flour from an American supermarket… what’s wrong with the flour here? Having made rotli myself, I understand why — the rotli is simply more tender. 

પૌઆતો પતી ગયા, ભાવ્યા, અને ફરી ખરીદવા પડ્યા. થોડા વખતમાં દેશી દુકાનથી રોટલીનો લોટ ખરીદવો પડશે. મેં માંને ધણી વાર પુછ્યું કે લોટતો અમેરીકન સુપરમાર્કેટમાં મળે, કેમ દેશી દુકાનમાં જવું? અહિંયાના લોટમાં શું ખોટ? આપળે તો “બાઇ લોકલ” માં માનવા વાળા ને. રોટલી પોતાના હાથે બનાવી ત્યારે સમજી — રોટલી વધુ કોમળ બને. 

Though I’ve stopped crying, I awake each morning with a thought or a dream about Mom. And a little sad that I can’t just call her. At times, I find myself thinking in Gujarati. I have therefore have decided to revive Kesuda, Dad’s online Gujarati magazine from 1999 till 2007 that Mom turned into a blog from 2015 till 2021. I’ll try to write bi-lingual posts like this from time to time, where I travel in search of Mom and the Gujarati in me. 

મારુ રડવાનું ઓછું થયુ છે, પણ રોજ સવારે ઉઠું ત્યારે સપનામાં કે વિચારમાં માં આવે. પછી યાદ આવે કે હું તેને ફોન ન કરી શકુ, ત્યારે જરાક દુખી થઇને દિવસ શરુ કરુ. કોઇક વાર, મારા વિચારો ગુજરાતીમાં આવે છે. એટલે મેં કેસુડા (પપાનું મેગેઝિન અને મમીનો બ્લોગ) ફરી શરુ કરવાનું નક્કી કર્યુ. હું ક્યારેક આવા બે-ભાષામાં લખવાની કોશીશ કરિશ, જેમા હું માં અને ગુજરાતની શોધમાં ફરિશ. 

---

Written by Meenal Raval, with a push from Nasim Mahuvakar